Inside Me

در من هزار آهنگ است که برای تو نفرستاده‌ام

در من هزار آهنگ است که با تو گوش نکرده‌ام

در من هزار شعر است که برایت نخوانده‌ام

در من هزار حرف عاشقانه است که با تو نگفته‌ام

در من هزار امید و آرزوست که برایت نگفته‌ام

در من هزار شوق فروخورده است

که تو را بغل نکرده

که تو را نبوسیده

که تو را نداشته

تو مرا جان و جهانی.

دلم می‌خواد انقد اسمتو صدا بزنم تا بمیرم! می‌خوام توی آغوشت بمیرم!

#مریض

*.*

: ماچ و بوسه ی به نشانه ی قدردانی

نگفتنی‌ها

دلم می‌خواد ببوسمت.

نمی‌خوام برگردم تهران

حداقل این‌جا شبا با چشای خیس نمی‌خوابم. :)

چقدر حالم بده امشب :)

همه چی تموم شد. همه‌ی انتظارام تموم شد. حالا باید خوش‌حال باشم. .  . 

چند بار چشات پر اشک شد امروز؟

لعنت به همه‌ی آن‌هایی که تو را می‌شناسند

یه کتاب می‌نویسم در مورد همه‌ی دل‌تنگی‌هام و اسمشو هم می‌ذارم «و تو مشغول لاس‌زدنت بودی.» :)

چک‌نویسام پُر می‌شه از اسمت.

مگه نگفتی سر می‌زنی؟

نه

راستش نگفتی..

ولی انتظار داشتم که سر بزنی

هنوزم انتظارم.

لحظه‌ها را

روز و شب

نباش خسیس

تو بیا

یه بارم تو بیا

بی که ما بگردیم

دل و جانم به تو مشغول و نظر در چپ و راست.

دو روز پشت سر هم ببینمت؟ معجزه؟

کی عاشقت شده؟! :]

یا چه کردم که نگه باز به من می‌نکنی؟

بیمار خنده‌های تو ام.

-مفرح است؟

-خوب می‌خندی٬ آدم خنده‌ش میاد.

:)